พัดชา

'"โลกใบนี้ไม่ได้ใจร้าย แต่สิ่งที่ใจร้ายคือตัวเราที่ไม่รักตัวเอง ความนึกคิดที่ทำล้ายตัวเอง นั่นหมายถึงคุณกำลังคิดว่าโลกใบนี้กำลังทำล้ายคุณ"

พัดชาหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยึดมั่นถือมั่นในความดี เพราะเธอเชื่อในกฏของแรงดึงดูดที่ว่า ทำดีแล้วจะได้ดี

และความเชื่อ  “คุณจะเป็นในสิ่งที่คุณเชื่อและลงมือทำมันและจะได้รับสิ่งที่คู่ควร” 

ตัวเธอเองยังมีความเชื่อว่าการนึกคิดแต่สิ่งที่ดี ทำแต่สิ่งที่ดีนั้น ก็จะดึงดูดในสิ่งที่เชื่อและลงมือทำมันให้เป็นจริง 

ไปจนถึงการมีชีวิตที่ดี

กริ๊งงงงง

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึึ้น แสดงเวลา 00.00 น.

หญิงสาวลืมตาตื่น โดยไม่ลังเล เธอได้ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้เพื่อที่จะตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือ

จึงทำให้เธอตื่นโดยง่าย

“ ตราบใดที่ฉันยังไม่ประสบความสำเร็จ ฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองเกียจคร้านเป็นอันขาด”

หญิงสาวพูดพลางหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านอย่างขมักเขม่น 

กริ๊งงงงงง 

นาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้ง แสดงเวลา 05.40.น. 

การปลุกครั้งนี้เปลี่ยนไปจากเดิมคือครั้งก่อนปลุกเธอเพื่ออ่านหนังสือ แต่ครั้งนี้ปลุกเพื่อให้เธอ หยุดอ่านหนังสือและ

ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียน 

“พัดชาลูก แม่เตรียมกับข้าวไว้ และทำข้าวกล่องไว้ให้ลูกกินมื้อเที่ยง อย่าลืมหยิบไปนะจ้ะ”

หญิงสาวหยิบกระดาษสี่เหลี่ยมใบเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร  ขึ้นมาอ่านซึ่งเขียนโดยแม่ของเธอ

“ ฉันจะมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ใช่แค่ฉัน แต่รวมไปถึงพ่อแม่ของฉันด้วย”

หญิงสาวพูดพลางนึกคิดถึงความลำบากของพ่อแม่ที่ทำงานหนัก เพื่อให้เธอได้เรียนหนังสือ 

จากนั้นเธอก็เดินออกจากบ้านไป